IV Śmigłowcowe mistrzostwa Świata

IV Śmigłowcowe Mistrzostwa Świata


Pierwsze Mistrzostwa rozegrano w Bueckenburgu (RFN) w 1971 roku, następnie była Anglia i Związek Radziecki i czwarte kolejne mistrzostwa powierzono Polsce. Rozegrane w Piotrkowie Trybunalskim w dniach 14-23 sierpnia 1981 roku. Według przepisów do mistrzostw można było zgłosić śmigłowce mieszczące co najmniej dwie osoby. Każda załoga powinna składać się z pilota i nawigatora. Do zawodów zgłoszono 42 załogi z ZSRR, Francji, Polski, USA, Wielkiej Brytanii, i RFN. Przy czym do Piotrkowa przyleciało 30 śmigłowców ponieważ na niektórych maszynach startowały po dwie załogi zmieniając się podczas rozgrywania konkurencji.

Jeśli chodzi maszyny reprezentowane na zawodach to zgłoszono Gazele, Estrom, Hughes 369D, Squirrel, Bell UH-1, Bell 206L, Bell OH-58, Alouette II, Robinson 22, Bo-105, Mi-2 oraz Mi-1U. W dniu otwarcia i zakończenia mistrzostw na lotnisku odbyły się pokazy lotnicze, licznie odwiedzane przez mieszkańców. Czy impreza się udała może świadczyć że owczesny dyrektor generalny FAI Bertrand Larcher wręczył Aeroklubowi Polskiemu wyrazy wdzięczności za wzorową organizację.

Poszczególne konkurencje to;

 

  1. Zlot i pozorowana akcja ratunkowa. Piloci otrzymali określoną trasę przelotu długości około 70 km (punktowano dokładność) następnie nadlatując nad stadion w Piotrkowie nawigator podchodził do drzwi lub stawał na płozie na zewnątrz śmigłowca i trzymał w rękach 7 metrową linę z siatką na końcu. W siatce znajdował się szampan. Należało ten ładunek umieścić w oknie pozorowanego dachu ustawionego na środku boiska. Konkurencję wygrały ex aequo dwie załogi amerykańskie JAWKES E. Donne-STOLWORTHY Robert oraz STARROK Irvin, MULLER L. Robert zdobywając po 200 pkt.
     
  2. Manewry precyzyjne. Na boisku wyrysowano białą farba kwadrat o bokach 50 metrów oraz kolejne linię w odległości jednego metra powstał kwadratowy korytarz o szerokości 1 metra do śmigłowca podczepiono dwie linki o długości 2 i 3 m do każdej podczepiony był ciężarek 0,5 kG. Śmigłowiec miał lecieć na tej wysokości by jeden ciężarek cały czas dotykał murawy a drugi cały czas był w powietrzu. Należało przelecieć jeden bok do przodu, następnie bokiem do kolejnego narożnika tyłem do kolejnego i w bokiem do ostatniego. Nad każdym narożnikiem należało wykonać obrót o 360 stopni. Aby tego było mało korytarz wylotowy o długości 70 metrów znajdował się pod kątem 45 stopni do boków i na nim znajdowała się linia startu i mety. Wyznaczono czas 210 sekund na oblot trasy. Tym razem zadanie bezbłędnie ze zmieszczeniem się w limicie czasu wykonało 10 załóg. Wygrywając ex aequo zdobyły maksymalnie 200 punktów. Wśród nich najlepszy czas uzyskała załoga kobieca, Rosyjska (pilotka to Stiekolnikowa) 1,57,25 min
     
  3. Przelot Nawigacyjny, wszyscy chyba wiedzą na czym mogła polegać, konkurencja rozegrana w terenie należało przelecieć wyznaczoną trasę, oceniano precyzje lotu. Ogłoszenie pierwszych wyników wywołało lawinę protestów licznych ekip dzięki czemu zapewniono komisji sędziowskiej bezsenną noc ale rankiem następnego dnia ogłoszono oficjalne już wyniki. Podczas tej konkurencji żadna załoga nie uzyskała kompletu 200 punktów, wygrali Niemcy HANSES Konrad, OEHLER Gothar 173 punkty, ale niespodzianką była druga pozycja polskiej załogi kobiecej MASZCZYŃSKA-ĆWIK Teresa, IWAŃSKA Anna
     
  4. Konkurencja, slalom. Na lotnisku wytyczono prostokąt o bokach 200 na 120 metrów. Na nim wyznaczono korytarz wlotowy i wylotowy oraz 12 bramek do pokonania. Patrząc z boku można by pomyśleć że szykowany parkur do skoków konnych. Załoga śmigłowca otrzymał pięciometrową liną na końcu której umieszczono wiadro i 5 litrów wody. Konkurencja zaczynało się od chwili gdy pilot podlatywał do stolika sędziowskiego. Podczepiano do linki napełniane wiadro następowało uniesienie i przelot trasy. Po powrocie należało dokładnie opuścić wiaderko na ten sam stolik i opuścić linę. Punkty karne można było uzyskać za rozlanie wody, przekroczenie limitu czasu, ominiecie lub niewłaściwą kolejność oblotu bramek, zbyt wysoki lub niski przelot. Maksymalnie można podczas konkurencji uzyskać 200 punktów. Tym razem trzy załogi otrzymały maksymalną notę zdobywając ex aequo pierwsze miejsce za konkurencję. (po jednej z ZSRR, USA oraz Polska załoga WOJNICZ Kazimierz, JANUKOWICZ Janusz)

I na tym kończyła się pierwsza oficjalna część mistrzostw. Klasyfikacja czołówki wyglądała tak 

  1. CHEEST D. George, KEE G. Stephen USA BELL OH-58 761 pkt.
  2. PIPKE Ginter, GREINER Manfred RFN BELL 205 750 pkt.
  3. HANSES Konrad, OEHLER Gothar RFN ALOUETTE II 748 pkt.
  4. SZARAWARA Artur, MORYC Henryk POLSKA Mi-2 747 pkt.
  5. STARROK Irvin, MULLER L. Robert USA BELL UH-1 747 pkt.
  6. JAWKES E. Donne, STOLWORTHY Robert USA BELL UH-1 744 pkt.
  7. BAILEY I. John, PARTER L. Alan USA BELL OH-58 741 pkt.
  8. DRESSLER Herbert, PREUSS Manfred RFN ALOUETTE II 740 pkt.
  9. DIMINA Zbigniew, GÓRNICKI Zdzisław POLSKA Mi-2 737 pkt.
  10. KLOBERG Herbert, BEIKLER Winifred RFN BELL 202 736 pkt.
  11. TREDER Zdzisław, SAWICKI Andrzej POLSKA Mi-2 736 pkt.
  12. WOJNICZ Kazimierz, JANUKOWICZ Janusz POLSKA Mi-2 735 pkt.
  13. OLSZEWSKI Zbigniew, KOWALÓWCZANY Bogósław POLSKA Mi-2 727 pkt.
  14. KASPEREK Ryszard, GRZESICZAK Jacek POLSKA Mi-2 707 pkt.
  15. MASZCZYŃSKA-ĆWIK Teresa, IWAŃSKA Anna POLSKA Mi-2 698 pkt.
  16. JAKUBISZAK Kazimierz, KWAŚNIAK Jan POLSKA Mi-2



KLASYFIKACJA DRUŻYNOWA

  1. USA 2253 pkt.
  2. RFN 2251 pkt.
  3. POLSKA 2233 pkt.
  4. ZSRR 2125 pkt.
  5. WIELKA BRYTANIA 2040 pkt.



Lecz nie był to koniec mistrzostw, 20 sierpnia rozegrano jeszcze jedną konkurencję nie wliczaną do klasyfikacji ogólnej czyli Lot Dowolny czyli Akrobacja a zwycięzca otrzymuje puchar Rosemary Rose. Do tej dodatkowej konkurencji wystartowało 7 zawodników, była to jedyna konkurencja w której pilot startował solo bez nawigatora. Dość pewnie konkurencje wygrał zawodnik z RFN Karl Zimmerman na Bo-105 z wynikiem 86 punktów. Kolejny zawodnik Rosjanin Smirnow na Mi-1 uzyskał 77 punktów. Lecz w tej konkurencji nie przyznawano medali lecz wręczano tyko puchar dla zwycięzcy. Zwycięzca zaprezentował podczas występu miedzy innymi pętle i beczkę.