Słynący łaskami obraz Zaśnienia i Wniebowzięcia NMP – namalowany na desce o wymiarach 4×3 łokcia – ofiarowała do piotrkowskiej fary królowa Bona.

Moc jego objawiła się podczas wojen szwedzkich, kiedy „napełniająca trwogą Szwedów” postać Najświętszej Panny widziana była nad kościołem.

Dnia 16 lutego 1659 r. celem zbadania licznych cudów prywatnych zjechała do Piotrkowa komisja duchowna. Przewodził jej biskup Wojciech Grabowski, sufragan poznański. Przesłuchawszy świadków, za autentyczne uznała 58 cudów. Na podstawie raportu komisji, administrator archidiecezji gnieźnieńskiej ks. Aleksander Głębocki wydał w Łowiczu 10 marca 1659 r. dekret, ogłaszający obraz cudownym.

Przytoczmy dwa najciekawsze przypadki opisane w księdze raportowej komisji:

„Jan Chybicki, wikary wolbryński, położywszy rękę na piersiach zeznał: Będąc tu wikarym, wpadłem we febrę i paraliżem byłem dotknięty, w którem przez 4 niedziele leżałem; tylkom się ofiarował temu obrazowi, zaraz zdrowym zostałem”.

„Zuzanna Drużbowa, mając lat 50 zeznała: Gdym przez 4 lata na nogę chorowała, skorom oddała wotum, zarazem ozdrowiała, a temu już jest lat 14”.

W samym tylko 1659 r. zawieszono przy obrazie 982 szlachetne wota.

W 1777 r. wydano w Piotrkowie broszurę Najświętsza Bogarodzica Marya dobroczynnemi łaskami i wielorakiemi cudami przy swoim w kościele farnym Piotrkowskim obrazie, długim a nie przerwanym lat wielu przeciągiem słynąca etc.

Źródło: A. Fridrich, Historye cudownych obrazów Najświętszej Maryi Panny w Polsce, Kraków 1908, t. III.

Mariusz Furman
(Kraków)